sonra ayarlarız

  Yaşlanmak,yaş almak,olgunlaşmak.Hayatta çoğu şey gibi bu kelimelerin anlamları-hissettirdikleri bence kişiye özel.Okan Bayülgen bir gün yaşlanmayı katılaşmaya benzetip, katılaşmaktan korktuğundan bahsetmişti.Yaşanmışlıklar suyun makine rezistansında bıraktığı kireç gibi zamanla birikebilir yahut aileden miras makinalarla yola çıkmışsak bünyede söz konusu katılık yeni yetme telefondaki tiktok gibi yüklü gelir .Örnek kişinin kayda değer hayal kırıklıkları,yaşanmışlıkları olmamasına rağmen bir bakıyorsun değil calgon la baltayla girsen parçalayamayacağın kayaçlar oluşmuş ruhunda.Bazen sadece kromozomları değil adına prensip falan dedikleri süslü mutsuzlukları yetersizlikleri de devralırız aileden.Onsekizlik bedenlerde yetmişlik ruhlara rastlarsanız bundandır sebebi.Tam tersi yetmişlik bir bedende onsekizlik bir ruh da mümkündür ama söz konusu kimsenin sahip olduğu şey  ruh tazeliğimi yoksa iflah olmaz bir hamlık mı olduğunu ayırt etmek için yetkili servis gibi çatalı gösterecek açıdan e

  Öğleden sonra iki yıldır batan tırnağından bir operasyon geçirecek.Sabahında okula karne almaya gidecek aradaki sürede, eve mi ofise mi geleyim diye sordu.Ofise gel dedim.Sandaletlerini giymesini tembihledim.İki yıldır bu illetle uğraşıyor,kaliteli bir sandalet almıştım en azından yazları ayak parmakları özgür kalsın diye ama ısrarla giymedi niye?ergenuslara göre deri sandaletleri sadece dedeler giyermiş bir de boomerlar.Adidas yahut nike terlik alsaymışız onun yerine blabla.Sen seçtin bu sandaleti desen muhabbet çıkmaz bir sokağa gireceğinden, nike terlik alınmadı o deri sandalet giyilmedi o tırnak da iyileşmedi.Sonuç nush ile uslanmayan akılsız başların ayakları hikayesi.İnanıyorum bir cerrah benden daha efektif olur sorun çözme konusunda.Neyse sabah dedimki bugün giy o sandaleti ayağından operasyon geçirince basketbol ayakkabısını giyemezsin.Yaw ne alakası var tırnağım ayakkabıya değmiyor ki dedi.Yavrum operasyon bandaj sargı demedim.Dedim ki sen hazırla kapının önüne koy ofise gö

Birbirimizi asla tanıyamayacağımız bir tanışlık çabasında; -Sen ne iş yapıyorsun ya? dedi. Dış görünüşten sonra karşındakini tanı(mla)yabilmek için elzem bir maddeye gelmiştik, Ünvanım çınladı ağzımdan çıkan her ses kulağıma yabacılaşırken. -hah maşallah!dedi. Hemen ardından aynı ortaokuldan mezun olduğumuzu öğrenince; -bak görüyor musun ,annemler kız lisesi diye tutturmasaydı bende belki ahjfkujllp dedi. Sonunda ağzından çıkan harfler kelimelere dönüşecek kadar sağlıklı olmayınca bizim tanışlığımız gibi ölü doğdu. Severek taşımadığı ünvanından emekli olacak kadar olgun(devlet nazarında) ebeveynlerini suçlayacak kadar minik bir çocuktu o an benim nazarımda. Başkalarını şuçlamak konudan bağımsız çok konforlu bir yer.Bu konforu kırkbir yıllık ömrümün son üç yılında farketmiş biri olarak söylüyor,bir ömür bunun ardına saklanarak yaşayanlara da götümle gülüyorum. Neyse o hayatında şikayet ettiğin,yüzde yüz başkalarının suçu olabilir mi?  yetersizliğimiz,tembelliğimiz,konfor alanından gidem

  Kendi başınalığın tadına bakıyorum uzunca bir zamandır.Leziz bir kurabiyenin gevrekliği ile iyi demlenmiş o kahvenin damakta erimesi gibi.Her gün aynı şeyler ama hiç şaşmayan o  lezzet kalıyor günün sonunda.Bazen korkuyorum bu histen zira bugüne kadar öğrendiklerimden uzak şeyler bunlar.  İnsan sosyal bir varlıktır,acılar paylaşarak azalır,mutluluklar filan da artar diyor zihnim ara ara! Bazen öyle midir'e düşürüp kafamı karıştırsa da zaman zaman  aslına bakarsan çoğu zaman "si.tir pezevenk" diyorum o iç sese.      Niye Pezevenk ona da açıklık getireyim;beynimin çükü var benim!Daha da anlamayanlara şöyle tarif edeyim; siz soyut şeylerin kokusu yahut cinsiyeti olduğunu hiç düşündünüz mü?Bir yerde duyguların tatlara benzetildiğini duymuştum o gibi ama benimkiler biraz farklı.Zihnimin,kalbimin içimdeki çoğu şeyin hatta şu yaşlarda ebeveynlerime ait olduğunu  öğrendiğim   seslerin bile etten kemikten bedenleri,karakterleri hatta abuk sabuk huyları var benim dünyamda.    Ben