İlişkilerde İşkillendiğim İşler

Benim inancına göre Hz Adem yaratılmadan önce Kâlû Belâ denen bir vakitte başlar bireysel  hikayelerimiz.Ruhlarımız cesetlerimizden çok önce yaratılmış bir yerlerde bir süre eyleşmiştir,rivayet odurki taa oradandır kimimizin tanışıklığı.Sonra düştüğümüz rahimlerde,doğduğumuz coğrafyalarda şekil alır aynı bedenlerimiz gibi serpilir olgunlaşır iç dünyamız.

Sonra belli argümanlarla tarifi yapılabilecek bir kıvama erer ruhlarımız.İyi insan kötü insan önermesinden hazetmem.İyi olmayı tercih etme hali bana daha doğru gelir.Hatta arttırıyorum ilişki kurduğun insana o ilişkinin dinamiğine göre değişebilen bir tercih olduğuna son yıllarda daha bir iknayım:)

Ben misal iyi bir öğrenci asla olmadım ama iyi bir çalışandım.Annemle ilişkimde iyi bir evlat olduğumu asla söyleyemem ama babamla daha başarılı bir ilişki kurabildim.Burada neye göre iyi /kötü tarifi yapıyorsun diyene,ilişkideki manevi doygunluk-tatmin karşılıklı çatışmadaki azlık benim ölçeğim.

Sonraki yıllar içinde karşı cinsle yahut arkadaşlık ilişkilerimde yaşadığım şeylerde bu fikrime destek oldu.Bireysel evlilik maceramda ve bunca tanık olduğum evlilikde gördüğüm o ki,kişilerin değiştiği kombinasyonlarda bile değişen tek şey ilişkiler değil o ilişkilerdeki büründüğümüz karakterlerimiz.Hatta al aynı karakterleri aşkın başka bir ilişkilenme türüne empoze et herşey bambaşka.Bugün dönüp baktığımda kocamla sevgili olarak devam etseydik,yahut çocuksuz bir evliliğimiz olsaydı sanırım bugünkü kimliklerimizden ortaya koyduğumuz ilişkiden bambaşka bir ilşkimiz olurdu.Daha iyi daha kötü kısmı senaryo gibi muallak kalacak artık.Karmada alacağın dersleri alamazsan tekrardan farklı bir bedenlemede aynı tecrübeyi yaşarsın denir ya öyle bir ihtimalde yirmi yıllık performansıma bakarsam ben bu level'a kadarki kısmı geçtim a dostlar.Alacağım dersler alındı sürtülmesi gereken yerlerim itina ile sürtüldü.Üstümde kötü durmadı zaman zaman büyük gelsede yakıştı açtı beni bu evlilik elbisesi.Bugün tek çocuğumla daha başarılı bulduğum annelik performansımda ise ikinci üçüncü bir karakterle acaba ne kadar "başarılı" olurdum tartışılır.Düşünsene birisinin en favori ebeveyni iken kendi evlatlık örneğimdeki gibi ikinci evlatta tamamen sıçıp batırdığım bir ben olabilitesi ajdsdd!Şakası bir yana bu dediklerim bugün geçerli şeyler.Yarın dönüştüğümüz halimizle söz konusu kişilerle bambaşka bir yerde olacağız belkide.

En başta iyi kötü insan olmak dedik ya oraya dönecek olursak,benim günlük hayatımda tercih ettiğim personam genelde uyumlu sorun çözen çokca neşeli bir kadın.İzahını yapamayacağı herşeyin mizahını yaparak içinden geçen bir tip.Şimdi sence ben iyi miyim kötü mü?.Hangi ilişkide daha verimli olur benim bu ruhsal yapılanmam.Genel yönelimim uyumlu olmak olsa bile sence tüm ilişkilerimde yüksek verim almama yeter mi?Sevilir miyim takdir görür müyüm?İktisatçıların çok sevdiği marjinal faydayı en çok hangi tür ilişkilenme türünde sağlarım?Bana sorarsan konu ilişkiler olunca 2+2 dört etmiyor ve kurduğun tüm ilişki denklemlerinde iki tarafın eşitliğinin sağlandığı  bir denklem istiyorsan(manevi doyum noktası) kendinle olan ilişkin çok iyi olmalı.Yoksa değişken x'lere y'lere ne değer verirsen ver o denklem asla çözülmüyor eşitlenmiyor o doyum noktasına ulaşılmıyor.İstersen saçını süpürge et kendini sevmeyen öncelemeyen bir anneye evladı bile yeri geliyor vermiyor o değeri.Saygı duyulmak mı değer görmek mi işte o neyse istediğin onu önce sen verince kendine,o senden çıkan küçük canlı bile farklı görüyor seni var gerisini sen düşün.